Przestępstwom przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową ustawodawca poświęcił rozdział XXVII Kodeksu karnego. Stosownie do art. 218 § 1K.k., z grzywną, ograniczeniem wolności albo karą pozbawienia wolności do lat 2 powinien liczyć się pracodawca, który wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego. Znamiona przestępstwa noszą, zatem wszelkie wskazane w art. 281 i 282 § 1 K.p. działania przeciw prawom pracowników, których pracodawca dopuszcza się w sposób złośliwy lub uporczywy. Należą do nich m.in.:

• wypowiedzenie lub rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy bez wypowiedzenia z rażącym naruszeniem przepisów prawa pracy,

• stosowanie wobec pracowników innych kar porządkowych niż te, które przewidział ustawodawca, • naruszenie regulacji o czasie pracy,

• naruszenie przepisów dotyczących uprawnień związanych z rodzicielstwem lub zatrudniania młodocianych,

• nieterminowe wypłacanie wynagrodzenia,

• nieudzielanie pracownikowi urlopu wypoczynkowego lub bezpodstawne obniżenie jego wymiaru.

Aby obraz czynów zagrożonych odpowiedzialnością karno- sądową był pełny, chwili uwagi wymagają użyte powyżej pojęcia „uporczywość” i „złośliwość”. W opinii SN przez uporczywość rozumie się długotrwałe i powtarzalne działanie, nacechowane złą wolą i nieustępliwością (por. wyrok z 27 lutego 1996 r., II KRN 200/95, Orz. Prok. i Pr. 1996, Nr 10). Złośliwością jest natomiast negatywne nastawienie, które zmierza ku wyrządzeniu szkody pracownikowi. Warto także dodać, że przedstawione tu przestępstwo nie musi doprowadzić do powstania szkody po stronie pracownika.

Kara grozi już za samo naruszenie praw zatrudnionego.

Nie przywrócenie do pracy Obowiązkiem pracodawcy jest ponowne zatrudnienie podwładnego po przywróceniu go do pracy. Niedopełnienie tej powinności powoduje powstanie odpowiedzialności za wykroczenie przeciwko prawom pracownika. Na tym jednak nie koniec- zgodnie z art. 218 § 2 K.k, osoba odmawiająca ponownego przyjęcia do pracy pracownika, o którego przywróceniu orzekł właściwy organ, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Niezawiadomienie o wypadku przy pracy Przepisy prawa pracy obligują pracodawcę do podjęcia stosownych działań w razie, gdy na terenie firmy dojdzie do nieszczęśliwego zdarzenia z udziałem pracownika. Chodzi tu m.in. o niezwłoczne powiadomienie właściwego okręgowego inspektora pracy i prokuratora o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku przy pracy. Niedopełnienie tego obowiązku może być brzemienne w skutkach. Stosownie, bowiem do art. 221 K.k., pracodawca, który wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy lub chorobie zawodowej albo nie sporządza lub nie przedstawia wymaganej dokumentacji, podlega grzywnie do 180 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności. Co ważne, kara za powyższe uchybienia jest niezależna od powstania szkody po stronie pracownika.

Pozdrawiam Profesor.

Zamieszczamy pismo skierowane do Prokuratury Rejonowej w Tychach oraz zastanawiamy się w redakcji bloga pacowniczego czy Profesor ma jakieś przecieki w sprawie Mateusza Gruźli???

Pozdrawiam poszukiwany Fiatowiec - Wywrotowiec.